فناوری اطلاعات و زبان ملی

یکی از اساسی ترین رسالت دولت های نو، کمک به زبان ملی برای همراه شدن با تحولات تکنولوژیک است. زبانی که نتواند قابلیت هماهنگی با دگرگونی هایی را که در عرصه ارتباطات حادث می شود، پیدا کند، بی تردید در درازمدت از گردونه مناسبات جهانی حذف خواهد شد. از دیگر سو، اگر در عرصه ملی علم تولید نشود و کاربران به ناچار برای کسب علم به منابعی غیر از زبان ملی رجوع کنند، علاوه بر مصرف هزینه های گزاف باید مصرف کننده ای غیرمؤثر باشند؛ بدین معنا که این نوع مصرف کننده علم و تکنولوژی، مفکوره ملی خود را فراموش می کند و باید به زبانی واسط، با عالم علم ارتباط برقرار کند؛ ازاین رو، مصرف کنندگان غیرمولد علم، بنیان های هویت ملی را در معرض تهدید قرار می دهند. بنابراین، دولت وظیفه دارد امکانی فراهم کند که مصرف کننده تکنولوژی، علم خود را در فرایند تولید آن مشارکت دهد. در کشورهایی که زبان نقش اساسی در تبیین هویت ملی دارد، همخوان کردن زبان با روند توسعۀ تکنولوژی و فراگیر کردن استفاده از فناوری در زندگی و روزآمد کردن اطلاعات شهروندان از طریق فناوری اطلاعات و برنامه ریزی برای توسعه علمی کشور و قرار گرفتن در مدار تولید علم، مهم ترین برنامۀ دولت است.